صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم          تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم

***

می سوزم از فراقت روی از جفا مگردان          هجران بلای ما شد یارب بلا بگردان

***

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن          منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

***

وصال او ز عمر جاودان به           خداوندا مرا آن ده که آن به

***

الاای همنشین دل که یارانت برفت از یاد          مرا روزی مباد آن دم که بی یادتوبنشینم

***

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم        تبسمی کن و جان بین که چون همی سپرم

***

هرچند پیر و خسته دل و ناتوان شدم      هرگه که یادتو کردم جوان شدم

***

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم         تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم

***